hoe gelukkig kun je zijn

als je terug vindt je oude liefde

niet hem maar het werken met

het plaatje van hem

en daarna luisteren naar

Anita Mooriani de vrouw die

kracht gaf toen ik ziek was en

nu de ogen nog meer opend

in het levens proces

weg met die griep/hierbenik

ik had geen fijne vakantie

kreeg de kop niet los, maar

besluit bij deze dat de dip is

als een de wip/wap dat ding

bij mijn ouders in de tuin

er komt een moment dan raak

je los, hoger en vreugde, maar

eerst de laagte om te weten

liefde overwint alles

steeds een beetje meer rust in de kop, maar lijf zoekt nog naar de vlucht, ik had jou aan de foon, waardevol mens zo wijs, ik snap het wel, maar nu nog eerst het proces voor de keuze aan, zo gaat dat in het eenvoudige mens bestaan, ik luister naar jou naar hem, alles is een gift, ook het moeilijke deel, let op verder voelt het als een geheel, waar nu nog is te veel het kind, het komt, en maakt weer gezond

tekeningetje nr. 1

sinds de “telefoon” en de eerste griep mij overviel in december, lijkt het alsof er een vreemde onhandigheid in mij is geslopen, stress met gevolgen, voor mijn lijf, geest en de gezondheid, o jee daar zit ik dan te huilen bij de dokter, ik weet wel waar het mee begon, maar wat ik niet wist bij het over geven, dat ook  die ene angst er weer in zou sluipen, als er eenmaal kanker is geweest, o God bewaar me, hoe mooi dat alles een is, ik genas en voelde me steviger dan ooit, meer mezelf, meer mens, dan dat angstig vogeltje, voor en over alles wat ik deed, maar o daar, daar is het weer, met de heftigheid in het lijf en die rare moeilijke nachten, komt angst terug,  alles is goed zegt de docter, fijn, maar thuis huil je verder, je weet dat je weer mag bouwen aan van je zelf leren houden, telkens weer

een dagje weg beweging v h landschap tekenen van uit de trein, met woorden over moe, gewoon even bezig zijn tussen het lezen door, goed boek over alle ikken die ik heb, inzicht en ontwikkeling fijn zo te zijn

na een lastige nacht (kijk op insta stories connect), nooit gedacht dat ik weer gewoon rustig mijzelf kan zijn, het was een schrok, die telefoon, en wat ik misschien minder verdien, maar waar o waar ook een kans, ik ben begonnen met de foto’s uit mijn ziekte tijd te tekenen nr.1 is er dat was een helend moment te weten dat tussen tranen door het leven gaat met schaar en liefdevolle hand zit ik weer beter in het land, ik zal kijken waar ik komen wil maar eerst gewoon weer mezelf, let’s love and not hate

dat doet pijn het nieuwe werken voor mij, (dan)
meer voor minder, reken, reken, dat is geen mooi voorteken
durf ik het aan, voor vrijheid te gaan, ooit begon ik de blog om te vertellen over mij en mijn ziek zijn, dat is al weer een tijd geleden, nu begin ik omdat er misschien, net als toen bezinning en verandering, staat aan te komen en hoe ga ik daar mee om, in eenvoud met acceptatie mijn kwaliteit ruimer neer te zetten, delen hoe heftig er omgegaan kan worden met cultuur en alles gelijk, terwijl de beslissers zelf in vaste dienst zijn,
een breuk een verstoorde verbinding doet moedig zoeken waar te gloren, misschien moet het zo zijn